توضیحات
مشاهده لیست کامل ویدئوهای پیشنهاد نیشگون: از کجا شروع کنم؟ (7 ویدئو)
مشاهده لیست کامل ویدئوهای داستان اعتماد به غرب! (5 کلیپ)
برنامه هسته ای لیبی نمونه مهمی از عهدشکنی و غیر قابل اعتماد بودن آمریکا است. قذافی بهدلیل دنبال کردن برنامههای هستهای اش به شدت تحت فشار قرار گرفته و تحریم های زیادی از طرف آمریکا و متحدان غربیاش علیه لیبی اعمال شده بود. از یک سو تحریم ها و از سوی دیگر فشارهای دیپلماتیک و قرار گرفتن در فهرست کشورهای حامی اقدامات تروریستی توسط آمریکا
لیبی در نهایت مجبور شد اطلاعات مربوط به چگونگی دستیابی به تجهیزات هستهای را نیز در اختیار طرف های غربی و آمریکا قرار دهد.
لیبی با به اجرا گذاشتن تمام خواستههای آمریکا توانست شاهد لغو شدن برخی از تحریمها نیز باشد اما رییس سیا در کنگره و سفیر آمریکا در رژیم صهیونیستی بهشدت با برداشته شدن تحریمها علیه لیبی مخالفت کردند و هرروز اتهام های تازهای را به لیبی زدند.
در سال 2004 یعنی یک سال بعد از نزدیکی لیبی به آمریکا، این کشور معاهده منع گسترش سلاحهای هستهای را امضا کرد و بازرسان آمریکایی و انگلیسی برای ازبین بردن سلاحها وارد این کشور شدند. بر اساس مطالبی که منابع لیبیایی در همان زمان منتشر ساختند، مشخص شد این ورود و خروج ها، با ورود و خروج اطلاعات محرمانه از لیبی و تشریح زیرساختها و نقاط استراتژیک و حساس این کشور همراه بود. در عوض کشور انگلستان در سال 2006 معاهدهای نظامی با دیکتاتور قذافی لیبی با نام «نامه مشترک صلح و امنیت» امضا کرد تا در صورتی که دیکتاتور قذافی و لیبی مورد حمله قرار گیرد، انگلستان ملزم به حمایت از این کشور باشد.
آمریکایی ها نیز برای اینکه حسننیت خود را ثابت کنند، پیمان های اقتصادی و نفتی را با لیبی به امضا رساندند. با این حال این پیمان ها هنوز به مرحله اجرای کامل درنیامده بود که مثل همیشه عهدشکنی های آمریکا و غرب آغاز شد. تنها پس از گذشت 5 سال آمریکا با متحد همیشگی خود انگلستان، به این کشور حمله کرد! انگلستان که زمانی متعهد شده بود از لیبی در صورت حمله کشوری دیگر دفاع کند، خود در حمله به لیبی حضور داشت. مسئولان سیاست خارجی انگلیس در همان زمان پا را فراتر گذاشته اعلام کردند تا زمانی که نا آرامی ها در لیبی ادامه داشته باشد، در این کشور می مانند. این گونه بود که قذافی همه چیز را نیز از دست داد.
تا اعتماد به آمریکا نتیجه اش مثل همیشه مشخص باشد.
مثل همیشه خصارت محض در اعتماد به آمریکا و غرب